Nie ma chyba człowieka dorosłego, który nie przeżyłby śmierci kogoś bliskiego. Często są to dziadkowie lub rodzice. Albo ktoś równie bliski, jak rodzeństwo. Odchodzą bliscy i dalsi krewni, z którymi byliśmy czasem bardzo mocno związani. Albo przyjaciele, którzy byli nam tak niemalże bliscy, jak członkowie rodziny. Lecz bywa i tak, że odchodzi współmałżonek lub partner życiowy. I co najgorsze dla człowieka i co także się zdarza odchodzą dzieci pozostawiając rodziców w rozpaczy. A nie ma gorszej straty, jak odejście własnego dziecka. Po śmierci bliskich osób następuje czas żałoby.
Przeżywanie straty
Żałoba jest tradycyjnym odzwierciedleniem tego, co się dzieje w duszy i w umyśle tego, kto stracił bliską osobę. Żałoba jest okresem przeżywania straty i czasem pogodzenia się ze stratą bliskiej osoby, choć tęsknota pozostaje na zawsze. Mówi się o tym, że są etapy żałoby. Lecz można by nad tym dyskutować. Żałoba kończy się po pewnym czasie. Najczęściej trwa ona najwyżej jeden rok. Natomiast stratę odczuwa się cały czas do końca życia. Bo zabrakło dziecka, rodzica, brata, siostry, małżonka, przyjaciela, dobrego sąsiada. Żałoba jest uzewnętrznioną formą cierpienia po odejściu kogoś bliskiego. A strata jest wewnętrznym cierpieniem po śmierci bliskiej osoby. Poza tym żałoba żałobie nie jest równa. Gdyż wiele osób nosi ją rok czasu. Inni tylko kilka miesięcy. Albo nawet tylko kilka tygodni, czy kilka dni. Wszystko zależy od stopnia pokrewieństwa i od stopnia bliskości na co dzień. Oraz od podejścia do żałoby. Gdyż z jednymi ludźmi jesteśmy związani bardzo mocno mimo dalszego pokrewieństwa. A z drugimi osobami mimo tego, że jesteśmy bliższą rodziną łączą nas luźne więzi i nie mamy do nich przywiązania.
Ważna jest dusza
Są też takie osoby, które uważają, że żałoba dotyczy duszy, a nie ubioru. I są ubrani na czarno tylko do dnia pogrzebu. Czasem żałoba obejmuje nawet cały kraj, gdy dojdzie do tragicznego wypadku osoby lub osób ważnych w państwie. Albo dojdzie do zbiorowej tragicznej śmierci wielu osób. Wówczas ogłaszana jest narodowa żałoba na określony czas. Flaga państwowa z kirem zostaje opuszczona do połowy masztu. I odwołuje się w kraju wszystkie imprezy rozrywkowe. Wracając do osób indywidualnych, którzy stracili bliską osobę, to trzeba zaznaczyć, że przeżywana tragedia odbija się na ich zdrowi fizycznym i psychicznym. Ludzie po śmierci bliskiej osoby nie mogą spać i jeść. Popadają w depresję po stracie. Są zmęczeni, wyczerpani, załamani, smutni, płaczliwi, zamyśleni. Czasem cierpią z powody drżenia ciała, czy nudności. Dręczy ich często niezawinione poczucie winy, że czegoś nie zrobili lub czegoś nie zdążyli powiedzieć osobie, która odeszła. Jest to zupełnie normalne zachowanie i dotyczy wielu ludzi na świecie.
